قیمت شمش روند نزولی داشت و از میانگین ۳۷۷۲۵ ریال به ۳۶۶۰۰ ریال هر کیلو رسید اکثر عرضه های پیشنهادی در بورس با عدم استقبال روبرو شد که ناشی از سه علت روشن بود.


اول: آنکه خریداران شمش تنها محدود به کارخانه ها شده اند و تجار از صحنه بورس کنار گذاشته شده اند.

دوم: رکود بازار مقاطع که انگیزه ای برای خریدار شمش ایجاد نمی کند.

سوم: بلاتکلیفی خریداران و نگرانی آنها از مساله پرداخت مابه التفاوت ۱۳۰۰ تومانی که محل اختلاف بورس و نوردکارها شده است.

اما یک دلیل مهم تر این است که صادرات شمش در شرایط فعلی با محدودیت روبروست. از یک طرف مساله برگشت ارز فروشنده ها را دچار مشکل کرده ، از طرف دیگر تعیین نرخ صادراتی توسط دولت.

از روز سه شنبه شایعاتی در بازار پخش شد که وزارت صمت با استناد اینکه تقاضای کافی در بورس برای شمش نیست به دنبال کاهش قیمت پایه شمش در بورس تا سقف ۲۸۰۰۰ ریال است این امر می تواند به رکود بیشتر بازار فولاد منجر شود چرا که موجودی انبارهای تجار در قیمت خرید بالاتری است و عملاً ورشکستگی بنکدارها و کارخانه های کوچک یا خصوصی را که موجودی فروخته نشده دارند به دنبال خواهد داشت.

در هفته گذشته اقتصاددانها با رئیس جمهور نشستی داشتند اما روش رئیس جمهور مشابه چرچیل است که در مواجهه با یک مساله، آن را با اقتصاددانها مطرح می کرد حرف هایشان را می شنید ولی به هیچ کدام از راه حل ها عمل نمی کرد. اما از فرمایشات اقتصاددانها به تمام جوانب اشراف پیدا می کرد، ظاهراً آقای رئیس جمهور به چند هدف پای بند هستند.

الویت به کنترل تورم – کنترل نرخ ارز – برخورد با احتکار و در نهایت کاهش سرعت گردش پول ، آنچه به آن کمتر توجه می شود مساله اشتغال است چون بالاخره آدم ها می توانند راهی برای کسب درآمد پیدا کنند!! در نهایت کمیته امداد هم هست ! البته از دولتی که از داخل و خارج تحت انواع فشارهاست نباید انتظاری جز رعایت حداقل ها را داشت. شاید برای حل مسایل اقتصادی باید به امید دولت آینده بود که تکنوکرات های فعلی در آن به مرز بازنشستگی رسیده اند و حنایشان دیگر رنگ ندارد.

برگرفته از وب سایتآهنکو